Η φαντασία στην εξουσία

Με αφορμή τη συμπλήρωση σαράντα χρόνων από τα γεγονότα του Μάη του '68 συνδιοργανώνουμε, μαζί με τον Όμιλο Φίλων Κ. Καστοριάδη, σχετική ανοιχτή συζήτηση με θέμα "Ο Μάης του '68 και το πρόταγμα της αυτονομίας". Η συζήτηση θ' ανοίξει με δύο δεκαπεντάλεπτες εισαγωγικές εισηγήσεις.

Παρασκευή, 16 Μαΐου, 19:00, στη Στοά του Βιβλίου.

Μια μικρή ανταπόκριση απ' την εκδήλωση:

Την Παρασκευή που μας πέρασε, 16 Μαΐου, διοργανώσαμε, μαζί με τον Όμιλο Φίλων Κ. Καστοριάδη, την ανοιχτή εκδήλωση για το Μάη του 68 που είχαμε προγραμματίσει. Στην εκδήλωση παρέστησαν γύρω στα 150 με 170 άτομα. Ξεκινήσαμε με δύο εισηγήσεις των 15-20 λεπτών: μία περισσότερο ιστορικού περιεχομένου, από τον Κ. Σπαντιδάκη του Ομίλου, και μία περισσότερο πολιτική και κοινωνιολογική, απ’ τον Θ. Πολλάτο εκ μέρους ημών. Στη συνέχεια ακολούθησε συζήτηση με τη συμμετοχή του κοινού για περίπου μιάμιση ώρα.

Αν εξαιρέσουμε τις αρχικές, εισαγωγικές, τοποθετήσεις απ’ το πάνελ, το λόγο πήραν, κατά τη διάρκεια της συζήτησης γύρω στα 15 άτομα, σε αρκετές περιπτώσεις για δύο φορές. Δεδομένης και της ανάλυσης των γεγονότων που υποστηρίξαμε κι εμείς, μέσα απ’ την εισήγηση του Θ. Π.[1], τέθηκαν διάφορα ζητήματα, παρ’ όλο που τις περισσότερες φορές δεν εξετάστηκαν περαιτέρω: ο καθορισμός των «αντικειμενικών συνθηκών» μέσα απ’ τις οποίες ξέσπασε ο Μάης και, πιο συγκεκριμένα, αν αυτές είχαν να κάνουν με κάποια υποτιθέμενη οικονομική εξαθλίωση, άνοδο της ανεργίας, «κρίση υπερπαραγωγής» κ.λπ. ή αν, αντίθετα, η κρίση του καπιταλισμού ήταν κρίση του νοήματος και των σημασιών της κοινωνίας· αν ο Μάης υπήρξε απλώς ένα σπασμωδικό ξέσπασμα ή, στην καλύτερη περίπτωση, μια πρόσκαιρη εξέγερση ή, αντίθετα, αν υπήρξε μια πραγματική επανάσταση που εκφράστηκε κυρίως μέσα απ’ τη δημιουργία νέων σημασιών και μορφών κοινωνικής ζωής· το ζήτημα της εξουσίας και η αλλαγή στο επίπεδο της κουλτούρας και της καθημερινής ζωής· ο ρόλος του Ντε Γκολ κι ο τρόπος με τον οποίο αντιμετώπισε την κοινωνική κρίση της εποχής· η συμβολή του Μάη στη φιλελευθεροποίηση του πανεπιστημίου και η σημασία του για τη διαμόρφωση της σκέψης συγγραφέων, όπως π.χ. ο Φουκό, οι οποίοι, ενώ πριν απ’ τα γεγονότα μιλούσαν για το «θάνατο του ανθρώπου» κι άλλα διάφορα, μετά τα γεγονότα θεωρήθηκαν ως ιδεολογικοί εκφραστές τους· η σχέση του Μάη με τη βελτίωση της θέσης των γυναικών και άλλα διάφορα.

[1] Τις κεντρικές ιδέες της οποίας μπορεί να βρει κανείς τόσο στην προκήρυξη για το Μάη, όσο και στα σχετικά μας κείμενα στο 2ο τεύχος του Μάγματος : Σ. Τάκος, «Η κληρονομιά του Μάη του ‘68» και Ν. Μάλλιαρης, «Ο Μάης του ’68 κι η σημασία του για μας σήμερα».