Σχετικά με την εκδήλωση για τον Καστοριάδη

Χθες το βράδυ έλαβε τελικά χώρα η εκδήλωσή μας για τα δέκα χρόνια απ’ το θάνατο του Καστοριάδη. Μιας και ήταν η πρώτη εκδήλωση αυτού του είδους και –όπως τελικά αποδείχθηκε- αυτού του μεγέθους που διοργανώνουμε και μιας, επίσης, και υπήρξαν κάποια προβλήματα, οργανωτικού ως επί το πλείστον χαρακτήρα, κάνουμε εδώ έναν πρώτο απολογισμό. Ζητάμε επίσης από όσους παρευρέθηκαν στην εκδήλωση και μπαίνουν στο μπλογκ μας να γράψουν το σχόλιό τους, σ’ αυτό το post, με τις παρατηρήσεις και τις κριτικές τους. Δεδομένου ότι δεν έχουμε ξαναδιοργανώσει κάτι τέτοιο, είναι πολύ χρήσιμο να έχουμε μια άποψη για το πώς έγινε δεκτό από τους ανθρώπους που το παρακολούθησαν και συμμετείχαν σ’ αυτό.

Σε ό,τι αφορά σ’ εμάς τώρα, οφείλουμε καταρχήν να πούμε ότι μας εξέπληξε η προσέλευση του κόσμου: βάσει ενός πρόχειρου υπολογισμού οι παρευρισκόμενοι πρέπει να ξεπέρασαν τα 130 άτομα. Ο αριθμός παραμένει υψηλός, ακόμη κι αν αφαιρέσουμε όλους όσους συγκαταλέγονται στους γνωστούς μας. Πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει να αναθεωρήσουμε τις απόψεις μας σχετικά με το εύρος της πιθανής απεύθυνσης της ομάδας. Αυτό είναι πολύ σημαντικό για μια ομάδα σαν τη δικιά μας, η οποία έχει ελάχιστες σχέσεις, τόσο σε πολιτικό όσο και σε προσωπικό επίπεδο, με άλλους πολιτικούς χώρους (απ’ τους οποίους θα μπορούσε να αντλεί αποδέκτες) και η οποία, ως εκ τούτου, οφείλει να δημιουργήσει εκ του μηδενός το «κοινό» της. Φαίνεται ότι σ’ έναν κάποιο βαθμό, όσο μικρός κι αν είναι αυτός, το έχουμε καταφέρει αυτό.

Ας πάμε όμως και στα αρνητικά της χθεσινής διοργάνωσης. Αρχικά υπάρχει το πρόβλημα της μεγάλης χρονικής διάρκειας της ομιλίας, διάρκεια η οποία έγινε ακόμη πιο μεγάλη, φαντασιακώς, εξαιτίας του ότι ο Ντέηβιντ μίλησε στα αγγλικά. Είχαμε κάνει λανθασμένο υπολογισμό και θεωρούσαμε ότι η ομιλία θα έπιανε λιγότερο χρόνο. Ταυτόχρονα πιστεύαμε ότι μια τετρασέλιδη περίληψη στα ελληνικά, όπως αυτή που μοιράστηκε, θα ήταν αρκετή σε ό,τι αφορά στην κατανόηση του περιεχομένου της ομιλίας. Δυστυχώς αυτό δε συνέβη και, δεδομένου ότι η εκδήλωση ξεκίνησε με κάποια –εντός των πλαισίων βέβαια- καθυστέρηση, περιορίστηκε ο χρόνος της συζήτησης, η οποία, όπως το είχαμε πει εξαρχής, θα έπρεπε να συνιστά το βασικό κομμάτι του όλου event. Ακόμα κι υπό αυτές τις συνθήκες όμως, η συζήτηση κράτησε γύρω στις δυο ώρες. Αν μάλιστα δεν ήμασταν αναγκασμένοι, από τους φύλακες του Παιδαγωγικού, να παραδώσουμε την αίθουσα στις 21:00, θα τραβούσε ακόμα περισσότερο.

Ωστόσο, κι αυτό είναι το δεύτερο αρνητικό σημείο της χθεσινής βραδιάς, για το οποίο ωστόσο δεν ευθυνόμαστε εμείς, η συζήτηση, αν τη δούμε από απόψεως περιεχομένου, δεν υπήρξε ιδιαιτέρως γόνιμη ή, τουλάχιστον, δεν υπήρξε τόσο όσο εμείς θα θέλαμε. Καταρχήν, δεν υπήρξε καμία ιδιαίτερη αναφορά στο θέμα της ομιλίας, το οποίο, καθόλου τυχαία, συνέδεε τις φιλοσοφικές πτυχές του προτάγματος της αυτονομίας με το ζήτημα της οργάνωσης μιας επαναστατικής ομάδας. Το ζήτημα ετέθη βέβαια, επανειλημμένως, από μέλη του ακροατηρίου, αλλά η κουβέντα δεν κατευθύνθηκε προς τα εκεί. Δυστυχώς –και παρά το γεγονός ότι ο Ντέηβιντ ξεκαθάρισε αρκετές φορές ότι δεν ήρθε για να απαντήσει σε ερωτήσεις περί του Καστοριάδη αλλά, αντίθετα, για να συζητήσει για τα ζητήματα της σύγχρονης κοινωνίας- πολλά μέλη του ακροατηρίου περιορίστηκαν σε τέτοιου είδους, γνωστικές ερωτήσεις (τι είπε γι’ αυτό το ζήτημα ο Καστοριάδης, ποιά η σχέση Ντεμπόρ-Καστοριάδη κ.λπ.). Ευθύνη γι’ αυτή την εξέλιξη έχουν και αρκετοί φίλοι οι οποίοι, παρ’ όλο που είναι μέλη άλλων ομάδων ή οργανώσεων, δεν πήραν –με μια μόνο εξαίρεση- το λόγο για να τοποθετηθούν επί του ζητήματος που ήταν και το κεντρικό: ποιά μορφή θα μπορούσε να έχει μια επαναστατική οργάνωση και μια επαναστατική δράση, κατ’ επέκταση, στις μέρες μας; Αυτό το ερώτημα παραμένει ανεπεξέργαστο και θα μπορούσε να αποτελέσει αντικείμενο μιας μελλοντικής ανοιχτής κουβέντας.

Κλείνοντας, θέλουμε να αναφερθούμε λίγο και στη στάση ορισμένων μελών του ακροατηρίου, η οποία δεν ήταν και η πλέον πρέπουσα. Δεδομένου ότι δεν έχουμε ξαναοργανώσει μια εκδήλωση αυτού του είδους και του μεγέθους, δυσκολευτήκαμε αρκετά να τηρήσουμε τη δημοκρατική διαδικασία της συζήτησης (όποιος ήθελε να κάνει ερώτηση σήκωνε το χέρι του και ο συντονιστής του έδινε το λόγο βάσει της σειράς που τηρούσε, ούτως ώστε να μη μιλάει το ίδιο πρόσωπο για δεύτερη συνεχόμενη φορά, αν δεν είχαν μιλήσει έστω και μία φορά όλοι όσοι από τους υπόλοιπους θα ήθελαν). Ήδη από την αρχή διάφοροι άρχισαν να πετάγονται, δημιουργώντας προβλήματα όχι μόνο στην ίδια τη συζήτηση αλλά και στη μεταφραστική διαδικασία. Εμείς από την πλευρά μας πιστεύουμε ότι, αφού μαζευόμαστε να μιλήσουμε για ζητήματα σχετικά με τη δημοκρατία και την αυτονομία, θα πρέπει να προσπαθούμε να είμαστε περισσότερο συγκρατημένοι σε τέτοια θέματα. Θα έπρεπε βέβαια κι εμείς, ως διοργανωτές, να είμαστε περισσότερο συντονισμένοι.

Τώρα που είδαμε ότι η εκδήλωσή μας αυτή είχε απήχηση, σκεφτόμαστε, αν αυτό καταστεί πρακτικώς δυνατό, να αρχίσουμε να διοργανώνουμε ανάλογου τύπου εκδηλώσεις, σε σχετικώς τακτά διαστήματα, με πιο σαφή όμως και συγκεκριμένα κάθε φορά θέματα (όπως για παράδειγμα αυτό σχετικά με τις πιθανές μορφές αυτόνομης και δημοκρατικής πολιτικής δράσης σήμερα). Στα πλαίσια αυτής μας της ιδέας, σκεφτήκαμε να προτείνουμε σε όσους παρακολουθούν τη δράση της ομάδας τη δημιουργία μιας ηλεκτρονικής λίστας συζήτησης, στα πλαίσια της οποίας θα μπορούν να συζητιούνται διάφορα θέματα που θα προτείνει ο καθένας. Με βάση συζητήσεις που ενδέχεται να προκύψουν με αυτό τον τρόπο, μπορούμε να καθορίσουμε και το περιεχόμενο μελλοντικών εκδηλώσεων και ανοιχτών, διά ζώσης, συζητήσεων. Ως εκ τούτου, όποιος ενδιαφέρεται, μπορεί να μας στείλει την ηλεκτρονική του διεύθυνση για να αρχίσουμε να φτιάχνουμε τη λίστα.

Φωτογραφίες και σχετική ενημέρωση απ' το Πολιτικό μπλογκ:

http://politikoblog.gr/2007/12/17/%ce%b5%ce%bd%cf%84%cf%85%cf%80%cf%8e%cf%83%ce%b5%ce%b9%cf%82-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b5%ce%ba%ce%b4%ce%ae%ce%bb%cf%89%cf%83%ce%b7-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%ba%ce%b1/#more-563 .