Οι κρατούμενοι δεν είναι μόνοι τους

Κείμενο συμπαράστασης στη μαζική απεργία πείνας που έχουν ξεκινήσει εδώ και κάποιες μέρες οι κρατούμενοι (στοιβαγμένοι) στις ελληνικές φυλακές:

«Οι μεταφορές των βαρέως ασθενούντων στα νοσοκομεία να γίνονται με ασθενοφόρα και όχι με υπηρεσιακά τζιπ και δεμένοι πισθάγκωνα.»

Ένα από τα αιτήματα που οι κρατούμενοι όλων των φυλακών της χώρας απευθύνουν στον υπουργό Δικαιοσύνης. Τραγικό μες στην απλότητά του, συμπυκνώνει τη βαρβαρότητα και τον παραλογισμό του «σωφρονιστικού» συστήματός μας. Είναι χαρακτηριστικό ότι η επίλυση της μεγάλης πλειονότητας των αιτημάτων των φυλακισμένων απαιτεί κατά κύριο λόγο πολιτική βούληση. Πολιτική βούληση και κυρίως ανθρωπιά χρειάζονται για να γίνεται σεβαστός ο Σωφρονιστικός Κώδικας, για να μη μένουν στη φυλακή τοξικοεξαρτημένοι, ψυχικά πάσχοντες και ανίατα ασθενείς, για να μη φυλακίζονται για ψύλλου πήδημα χιλιάδες μετανάστες, για να σταματήσει το αίσχος των εκδικητικών πειθαρχικών και μεταγωγών, ο εκβιασμός της καθυστέρησης της αποφυλάκισης με αναστολή.

Μόνο πολιτική βούληση και ανθρωπιά χρειάζονται, που όμως απουσιάζουν. Γι' αυτό ο υπουργός Δικαιοσύνης το μόνο που κάνει είναι να φτιάχνει νέες φυλακές. Γι' αυτό όλες οι εξαγγελίες για βελτίωση των συνθηκών κράτησης ξεχνιούνται όταν οι κολασμένοι των φυλακών κυνηγημένοι από τα ΜΑΤ εγκαταλείπουν τις ταράτσες και κλειδώνονται στα κελιά τους. Γι' αυτό ενώ ο Υπουργός Δικαιοσύνης γνωρίζει πολύ καλά τα προβλήματα, εξακολουθεί να αγνοεί τους κρατούμενους και τα αιτήματά τους.

Μα εδώ ο κόσμος καίγεται, η οικονομική κρίση απειλεί τα πάντα και τους πάντες, είναι ώρα για τέτοια, θα αναρωτηθούν πολλοί - όχι απαραίτητα κακόπιστοι. Επιτρέψτε μας: Μπορεί ο κόσμος να καίγεται, αλλά κάποιοι είναι κυριολεκτικά καμένοι. Στοιβαγμένοι σε αποθήκες ψυχών, εγκαταλειμμένοι και απαξιωμένοι, προϊόντα μιας μεγαλύτερης και χειρότερης κρίσης, της κοινωνικής και ηθικής κρίσης της εποχής μας, αποτελούν τον αποδιοπομπαίο τράγο της διάχυτης βίας των καιρών μας, της βίας στους δρόμους, στα σπίτια, στα κέντρα διασκέδασης, στις πλατείες, στην έγχρωμη TV και στην ασπρόμαυρη ζωή μας. Επιτρέψτε μας: Όταν αυξάνεται ο πληθυσμός των φυλακών, δεν προστατεύεται η κοινωνία, αλλά, αντίθετα, ασθενεί σοβαρά. Και όταν ταλαιπωρούνται, εξευτελίζονται και βασανίζονται οι φυλακισμένοι, τότε η «αντεγκληματική» πολιτική του κράτους αποδεικνύεται διπλά εγκληματική: Αφενός απογοητεύει και εξαγριώνει τους κρατούμενους και, αφετέρου, αποηθικοποιεί και όλους εμάς τους «κανονικούς», κάνοντάς μας να αποδεχτούμε ότι υπάρχουν αναλώσιμοι άνθρωποι και περιττά δικαιώματα.

Ενώνουμε τη φωνή μας με αυτή των έγκλειστων συμπολιτών μας και κάθε ανθρώπου ή συλλογικότητας που σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς εξακολουθεί να πιστεύει ότι η αξιοπρέπεια είναι κοινό και αδιαπραγμάτευτο αγαθό, σαν τον αέρα και το νερό, και χωρίς αυταπάτες ότι η φυλακή μπορεί να γίνει ανθρώπινη και οι άρχοντες να αποκτήσουν ανθρωπιά, δηλώνουμε το αυτονόητο: Οι φυλακισμένοι τιμωρούνται με τη στέρηση του μεγαλύτερου αγαθού μετά τη ζωή, της ελευθερίας. Δεν αρκεί αυτό; Πρέπει να τους διαλύσουν τη ζωή, να τους τσαλαπατήσουν την ψυχή, να τους ρημάξουν της ανθρωπιά τους;

Ποιοι - ποιες υπογράφουν

Αλαβάνος Αλέκος Πρόεδρος Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, Βαλαβάνη Νάντια συγγραφέας, Βογιατζή Σοφία εκπαιδευτικός, Γαβρόγλου Κώστας, πανεπιστημιακός, Γιαννόπουλος Νίκος, διορθωτής - επιμελητής κειμένων, Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα, Δημητρόπουλος Γιάννης πρώην κρατούμενος, Δούκα Μάρω συγγραφέας, Δρόσου Ιωάννα κοινωνιολόγος, Καρυστιάνη Ιωάννα συγγραφέας, Κούρτοβικ Γιάννα δικηγόρος, Κουκουτσάκη Αφροδίτη πανεπιστημιακός, Κούλογλου Στέλιος, δημοσιογράφος, Κρητικού Αφροδίτη μαθήτρια, Κριωνάς Έκτορας μαθητής, Λάμπρου Πάνος δημοσιογράφος -Πρωτοβουλία για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων, Μανιός Νίκος γιατρός, Πούτου Κατερίνα κοινωνική λειτουργός, Ρήγος Άλκης πανεπιστημιακός, Ρούσος Χρήστος πρώην κρατούμενος, Σπαθής Μάκης αντιπρύτανης ΕΜΠ, Χριστοδουλοπούλου Τασία δικηγόρος