για το Μάη του '68

Ο Μάης είναι περισσότερο δικός μας από τις άλλες επαναστάσεις της νεωτερικότητας. Όχι μόνο γιατί το Μάη εμφανίστηκε ένα νέο «επαναστατικό υποκείμενο», οι νέοι, που μας αντιπροσωπεύει καλύτερα. Αλλά κυρίως γιατί οι συνθήκες μέσα από τις οποίες ξεπήδησε ο Μάης είναι συνθήκες παρόμοιες με αυτές των σύγχρονων δυτικών κοινωνιών. Μιλάμε και μεις σήμερα, όπως μιλούσαν και οι επαναστάτες του Μάη, για την κοινωνία της απάθειας και της κατανάλωσης. Δεν υπάρχουν στις δικές μας κοινωνίες εκτεταμμένα προβλήματα επιβίωσης, δεν υπάρχει ούτε φτώχεια ούτε εξαθλίωση, όπως υπάρχει στην Αφρική, την Ασία ή στη Λατινική Αμερική. Όπου υπάρχει δεν είναι δύσκολο να αντιμετωπιστεί ως ένα σημείο με παρεμβάσεις του κοινωνικού κράτους, με ένα σοσιαλδημοκρατικό μοντέλο που δυστυχώς, βέβαια, τις τελευταίες δεκαετίες ολοένα και υποχωρεί. Αλλά το ζήτημα της επανάστασης, το ζήτημα της συνολικής αλλαγής της κοινωνίας όπως το βλέπουμε εμείς δεν περιορίζεται στο κοινωνικό ζήτημα, στην εξάλειψη της φτώχειας, παρ’ όλο που το περιλαμβάνει. Το περιλαμβάνει επειδή μια αληθινή δημοκρατία δε μπορεί να βασίζεται σε συνθήκες οικονομικής ανισότητας. Το προτεύον στοιχείο όμως είναι αυτό της ελευθερίας. Είναι η αξίωση, αξίωση όλων των στιγμών του επαναστατικού κινήματος που αναγνωρίζουμε ως δικές μας, να αποφασίζουν οι ίδιοι οι άνθρωποι για τις υποθέσεις τους και τις ζωές τους και όχι κάποιοι άλλοι εξ ονόματός τους.

Και σήμερα, ίσως περισσότερο συχνά από ποτέ, μοιάζει να λησμονιέται η βλέψη αυτή της ελευθερίας και η κοινωνία να βυθίζεται κάθε μέρα και περισσότερο σε έναν κυνισμό και μία απάθεια, σε μία ιδιώτευση που ορίζει ως σημαντικό μονάχα ό,τι αφορά τη στενή ιδιωτική σφαίρα των ατόμων, το προσωπικό τους συμφέρον και την καλοπέρασή τους. Το συλλογικό όραμα για την αλλαγή του κόσμου που χαρακτήριζε όλες τις κοινωνίες από την Αναγέννηση ως σήμερα έχει εγκαταλειφθεί. Ίσως να ήταν και στο Μάη παρούσα αυτή η αίσθηση της χαλαρότητας και του ατομικισμού, αλλά είναι βέβαιο δεν ήταν ούτε η μοναδική ούτε η κυρίαρχη. Πάνω απ’ όλα ο Μάης ήταν οι γενικές συνελεύσεις της Σορβόνης και των άλλων πανεπιστημίων, τα καταλειμμένα εργοστάσια που προσπάθησαν να αυτοδιαχειριστούν οι εργάτες, η συνολική αμφισβήτηση της κοινωνίας της απάθειας. Ήταν επίσης αυτή η τεράστια έκρηξη δημιουργικότητας που αποτυπώνεται στα ευφυή του συνθήματα, ήταν το πάθος και η επανανακάλυψη της συλλογικότητας και της αλληλεγγύης.

Ο Μάης ήταν ό,τι δεν ήταν η κοινωνία μέσα από την οποία αναδύθηκε. Ανέδειξε το βασικό πρόβλημα της καπιταλιστικής θέσμισης της κοινωνίας, το κενό του νοήματός της. Αποκάλυψε ότι η μεγαλύτερη μοναξιά κατοικεί μέσα στις πιο πυκνοκατοικημένες πόλεις και υπέδειξε τον τρόπο να υπερνικηθεί. Έδειξε ακόμα ότι τα ψυγεία, οι τηλεοράσεις και τα αυτοκίνητα δε μπορούν να υποκαταστήσουν τη χαρά της ελευθερίας, τη «δημόσια ευτυχία, που σημαίνει ότι όταν ο άνθρωπος παίρνει μέρος στη δημόσια ζωή διανοίγει για τον εαυτό του μια διάσταση ανθρώπινης εμπειρίας η οποία αλλοιώς παραμένει κλειστή γι’ αυτόν» (Χάνα Άρεντ, Σκέψεις για την πολιτική και την επανάσταση, εκδ. Έρασμος). Αμφισβήτησε την ιεραρχική δομή του πανεπιστημίου, την αυθεντία των καθηγητών, κατήργησε μέσα στην ίδια του την επαναστατική πράξη τη διάκριση διευθυντών και εκτελεστών, πραγμάτωσε την ισότητα, εφάρμοσε την άμεση δημοκρατία. Αναζήτησε τη χαρά της δημιουργίας, τη χαρά του έρωτα, επαναοικειοποιήθηκε το νεκρό χρόνο και το νεκρό χώρο, ξαναζωντάνεψε μια νεκρή πόλη.

Όλ’ αυτά δεν είναι λίγα. Δεν είναι βέβαια και τα πάντα, τα οποία ζητούσε ο Μάης. Ήταν πάντως δύσκολο να είναι περισσότερα όσο το κίνημα παρέμενε μειοψηφικό. Όσο η εργατική τάξη παρέμενε απούσα και αφημένη με δική της ευθύνη στα χέρια της σταλινικής γραφειοκρατίας που είχε αναλάβει το συνήθη της ρόλο, να βάζει εμπόδια στην ανάπτυξη του κινήματος και να συκοφαντεί τους επαναστάτες αποκαλώντας τους «προβοκάτορες». Ανάλογες προσπάθειες χειραγώγησης του κινήματος φαίνεται να έκαναν και οι υπόλοιπες γραφειοκρατικές οργανώσεις της αριστεράς (μαοϊκοί, τροτσκιστές κ.λπ.). Είναι όμως υπερβολή να ισχυριστεί κανείς ότι ο Μάης ηττήθηκε. Είναι υπερβολή να ισχυριστεί ότι οποιαδήποτε νεωτερική επανάσταση ηττήθηκε. Γιατί όλες ανεξαιρέτως πέτυχαν το σκοπό του να κρατήσουν ζωντανή μέσα στην ιστορία τη βλέψη της ελευθερίας. Την ελπίδα, αλλά ταυτόχρονα τη βούληση των ανθρώπων να αλλάξουν τον κόσμο και να τον πλάσουν ξανά από την αρχή με τα δικά τους μέτρα και τις δικές τους αξίες. Όλες οι επαναστάσεις και ιδιαιτέρως αυτή του Μάη αποδεικνύουν ότι μια τέτοια αλλαγή είναι δυνατή από τη στιγμή που οι ίδιοι οι άνθρωποι θα την επιθυμήσουν και θα την επιδιώξουν.

Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΙΝΗ

για την Αντίρρηση Συνείδησης (ξανά και ξανά...)

Ανακοίνωση του Συνδέσμου Αντιρρησιών Συνείδησης για την καταδίκη του Λάζαρου Πετρομελίδη - 20/05/08

Πριν λίγο, το Ναυτοδικείο Πειραιά δίκασε για 15η φορά, ερήμην, για το ίδιο αδίκημα, σε 3 χρόνια φυλάκιση χωρίς αναστολή τον 45χρονο αντιρρησία συνείδησης Λάζαρο Πετρομελίδη, επειδή αρνείται να καταταγεί στο στρατό, επειδή αρνείται να εκπαιδευτεί για να σκοτώνει, επειδή αγωνίζεται για την ειρήνη και επειδή αρνείται τον πόλεμο.

Στη χώρα αυτή που οι αντιρρησίες συνείδησης καταδικάζονται σε 11 μήνες επιπλέον εναλλακτικής υπηρεσίας και που το περιεχόμενο της συνείδησής τους κρίνεται από ειδικές επιτροπές διορισμένες από το Υπουργείο Πολέμου.

Στη χώρα αυτή που αγοράζει βομβαρδιστικά αεροπλάνα και άρματα μάχης αντί να φτιάχνει σχολεία και νοσοκομεία.

Στη χώρα αυτή που εξαναγκάζει μικρά παιδιά να παρελαύνουν σε στρατιωτικούς σχηματισμούς και ετοιμάζεται να εξαναγκάσει τους νέους να καταταγούν από τα 18 τους στο στρατό.

Στη χώρα αυτή που λογοκρίνει όσα βιβλία ιστορίας δεν είναι αρκούντως εθνικιστικά

Στη χώρα αυτή που η «ελευθερία της συνείδησης» μεταφράζεται σε πολυετείς διώξεις και φυλακίσεις.

Στη χώρα αυτή που οι πολίτες δικάζονται από τα στρατοδικεία.

Καλούμε τον Υπουργό Εθνικής Άμυνας και τον Πρωθυπουργό να ανακηρύξουν σε εθνική αργία την 21η Απριλίου και να συνεχίσουν τη μέρα εκείνη τις παρελάσεις τους.

Καλούμε όμως την κοινωνία να πολεμήσει ενάντια στον μιλιταρισμό και τον εθνικισμό, να αγωνιστεί για την ειρήνη και τη συναδέλφωση των λαών, για την ελευθερία και τη δημοκρατία.

Βλ. επίσης την ανακοίνωση της Διεθνούς Αμνησίας: http://www.amnesty.org.gr/news/2008-05-20-1.htm

Στις 15 Μαΐου ήτανε η παγκόσμια μέρα για την αντίρρηση συνείδησης. Αντί εορτασμού, το ελληνικό κράτος είπε να δικάσει για 15η φορά στις 20 Μαΐου τον αντιρρησία συνείδησης Λάζαρο Πετρομελίδη (http://www.enet.gr/online/online_text/c=112,id=37469320) . Ο Λάζαρος πέρα από τα 45 χρόνια που έχει πια στην πλάτη του έχει και μια ολόκληρη ιστορία δικών, φυλακίσεων και αντιμιλιταριστικών αγώνων. Στη συνάντηση αντιμιλιταριστών και αντιεθνικιστών από την Ελλάδα και τη Δημοκρατία της Μακεδονίας που γίνεται σήμερα στα Σκόπια (http://autonomyorbarbarism.blogspot.com/2008/05/blog-post_13.html) απευθύνει τον παρακάτω χαιρετισμό:

Σήμερα είν’ η μέρα μας

Μακριά από εθνικισμούς και μίση, πέρα από στρατούς και όπλα, έξω από μιλιταρισμούς και φοβίες, πάνω από μισαλλοδοξίες και καλλιεργημένους μύθους, σήμερα είναι η μέρα μας.

Θά θελα και γω νά μαι μαζί σας σ’ αυτή τη γιορτή. Οι δυνάμεις που κρατούν τη χώρα μου δέσμια συμφερόντων, που έχουν ανοίξει πόλεμο με την κοινωνία εμποδίζοντας εσκεμμένα την πρόοδό της, που κρατούν όμηρους ολόκληρους λαούς, δεν μου το επέτρεψαν.

Την Τρίτη δικάζομαι ξανά, για 15η φορά, πάντα για το ίδιο πράγμα. Γιατί θέλω το παιδί μου να δει ένα καλύτερο αύριο, γιατί θέλω η χώρα μου να επενδύει στην κοινωνική συνοχή και όχι στην ανασφάλεια και τον φόβο, γιατί θέλω οι πόροι που επενδύονται για παρασιτικούς στρατιωτικούς γραφειοκράτες και άχρηστους εξοπλισμούς να κατευθυνθούν στην πραγματική κοινωνία.

Γι’ αυτό θά θελα νάμαι εκεί. Για να φωνάξουμε μαζί πως θέλουμε ειρήνη, συναδέλφωση των λαών, πως θέλουμε ένα καλύτερο μέλλον για μας και τα παιδιά μας και πως δεν θέλουμε ήρωες και εμβατήρια, όπλα και μεγαλεία, δόξες και ανδριάντες, πολεμικές δαπάνες, παρελάσεις και στρατούς.

Όχι στον εθνικισμό, όχι στον μιλιταρισμό, όχι στον πόλεμο! Είμαι σίγουρος πως αύριο όπου και να βρίσκομαι, η φωνή σας θα φτάσει μέχρι εδώ!

Καλή συνέχεια

Αντιεθνικιστική Αντιμιλιταριστική Πρωτοβουλία

Ανακοίνωση της Αντιεθνικιστικής Αντιμιλιταριστικής Πρωτοβουλίας-18/05/08

Μεγάλη επιτυχία της αντιεθνικιστικής κινητοποίησης
στην πόλη των Σκοπίων

Ειρηνιστές και, αντιμιλιταριστές από την Ελλάδα και τη Δημοκρατία της Μακεδονίας πραγματοποίησαν με μεγάλη επιτυχία ανοιχτή εκδήλωση και διαδήλωση στην πόλη των Σκοπίων χτες Σάββατο 17 Μάη 2008. Παρά το κλίμα που προσπάθησαν να δημιουργήσουν εθνικιστικοί κύκλοι (χαρακτηριστικό ήταν και το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας Στόχος που ζητούσε να κρεμαστούν τα μέλη της αποστολής…), ο πάγος τελικά έσπασε. Για πρώτη φορά μετά από χρόνια ακούστηκαν οι φωνές των διαφωνούντων των δύο χωρών, οι φωνές αυτών που δεν στοιχίζονται πίσω από την κρατικά εντεταλμένη πολιτική. Έτσι είχαμε Έλληνες που αμφισβήτησαν το δικαίωμα της χώρας τους να αποφασίσει το ποιο θα είναι το όνομα της Δημοκρατίας της Μακεδονίας. Από την άλλη ακούσαμε εθνικά Μακεδόνες να απορρίπτουν τις εθνικές αφηγήσεις περί Μεγαλέξανδρου. Και όλοι μαζί ζήτησαν να φύγει το ΝΑΤΟ από τα Βαλκάνια και να αποχωρήσουν τώρα οι δύο χώρες από αυτό. Είναι άκρως αποκαλυπτικό ότι ενώ οι αντιεθνικιστές των δύο χωρών στρέφονται εναντίον του ΝΑΤΟ, οι εθνικόφρονες και των δύο πλευρών συμπίπτουν στον ατλαντισμό και την αμερικανοδουλεία (εξ ‘ου και τα πανηγύρια περί του βέτο).

Το μήνυμα στάλθηκε και είναι σαφές: Και στις δύο χώρες πολιτικοί χώροι και κοινωνικές κινήσεις λένε ένα βροντερό όχι στον εθνικισμό, το μιλιταρισμό και το ΝΑΤΟ καθώς και ένα μεγάλο ναι στην ειρήνη και τη φιλία μεταξύ Ελλάδας και Δημοκρατίας της Μακεδονίας. Μένει βέβαια πολύ δρόμος μέχρι την ανατροπή των κυρίαρχων εθνικιστικών πολιτικών. Η αρχή όμως έγινε, ο δρόμος άνοιξε!

Δυστυχώς και αυτή τη φορά δούλεψαν αγόγγυστα τα γνωστά χαλκεία της εθνικοφροσύνης. Έτσι η τηλεόραση του ΑΝΤ1 κατασκεύασε είδηση σύμφωνα με την οποία τα μέλη της Αντιεθνικιστικής Αντιμιλιταριστιής Πρωτοβουλίας κατέθεσαν στεφάνι σε μνημείο στην πόλη των Σκοπίων. Πρόκειται βέβαια περί χοντροκομμένου ψεύδους με προφανείς σκοπιμότητες. Η συκοφαντία είναι ανάλογη με τα όσα έλεγαν πριν δεκαπέντε χρόνια εκείνοι που τότε χαρακτήριζαν τη σύνθετη ονομασία προδοσία ενώ τώρα την αναγορεύουν σε εθνική πολιτική.

περισσότερα εδώ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Συνάντηση αντιεθνικιστικών και αντιμιλιταριστικών κινημάτων από την Ελλάδα και τη Δημοκρατία της Μακεδονίας Σκόπια, Σάββατο 17 Μαΐου Οργανώσεις από την Ελλάδα και τη Δημοκρατία της Μακεδονίας πραγματοποιούν πολιτική εκδήλωση και στη συνέχεια διαδήλωση στο κέντρο των Σκοπίων, το Σάββατο 17 Μαΐου.

Το κεντρικό σύνθημα αυτής της αντιεθνικιστικής αντιμιλιταριστικής πρωτοβουλίας είναι «ΒΕΤΟ ΣΤΟΝ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ, ΕΜΠΑΡΓΚΟ ΣΤΟ ΜΙΛΙΤΑΡΙΣΜΟ, ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΝΑΤΟ». Σε μια περίοδο που με αιχμή το ζήτημα της ονομασίας της γειτονικής χώρας αναπτύσσεται ο εθνικισμός και από τις δύο πλευρές των συνόρων και παράλληλα η εξάρτηση από το ΝΑΤΟ και τα μιλιταριστικά κέντρα και στις δύο χώρες υπάρχουν οργανώσεις και κινήματα που πιστεύουν ότι η λύση δεν βρίσκεται στα βέτο, τους αποκλεισμούς, τα εθνικιστικά συλλαλητήρια και τη μισαλλοδοξία, αλλά στην καλή γειτονία, τη φιλία και την αλληλεγγύη των λαών, τη συνεργασία όλων εκείνων που πιστεύουν ότι η μοίρα των λαών των Βαλκανίων ή θα είναι κοινή ή τραγική.

Με αυτό το σκεπτικό η Αντιεθνικιστική Αντιμιλιταριστική Πρωτοβουλία (στην οποία συμμετέχουν ο Σύνδεσμος Αντιρρησιών Συνείδησης, το Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα, μέλη της πρώην Αντιπολεμικής Αντιεθνικιστικής Συσπείρωσης, η Νεολαία Συνασπισμού, η ΟΚΔΕ(Σπάρτακος), η πολιτική οργάνωση Κόκκινο, η ομάδα Αυτονομία ή Βαρβαρότητα, καθώς και ανένταχτοι/ες πολίτες εναντίον του εθνικισμού) από την Ελλάδα και οι οργανώσεις από τη Δημοκρατία της Μακεδονίας Δράση για την Ειρήνη, Ένωση Πολιτών για τη Δημοκρατία, την Ειρήνη και την Ανοχή - AURORA και “Δεν Πίνουμε Πετρέλαιο” – Πρωτοβουλία για την απόσυρση των μακεδονικών στρατευμάτων από το Ιράκ πραγματοποιούμε από κοινού ανοιχτή πολιτική εκδήλωση στα Σκόπια με το εξής μήνυμα προς τους δύο λαούς: Εμείς, στην Ελλάδα, δεν επιτρέπουμε στην ελληνική κυβέρνηση να «βαφτίσει» τη γειτονική χώρα. Και εμείς, στη Δημοκρατία της Μακεδονίας, δεν επιτρέπουμε στη μακεδονική κυβέρνηση με πρόσχημα το όνομα να οικοδομεί το δικό της εθνικιστικό οικοδόμημα.

Θέλουμε και από τις δύο πλευρές οι μειονότητες, οι εθνικές διαφορές, οι διαφορετικές γλώσσες να είναι πλούτος, γέφυρα φιλίας και όχι αιτία διαιρέσεων, ανταγωνισμού και μίσους. Δεν χρειαζόμαστε το ΝΑΤΟ, γιατί θέλουμε την ειρήνη. Δεν χρειαζόμαστε εξοπλισμούς, γιατί επιθυμούμε τη συνύπαρξη.

Στις 17 Μαΐου το μήνυμά μας από τα Σκόπια θα είναι το ίδιο που στείλαμε και την περίοδο του 1992: Οι γειτονικοί λαοί δεν είναι εχθροί μας, όχι στον εθνικισμό, αλληλεγγύη των λαών των Βαλκανίων.

Αναλυτικά το πρόγραμμα της αποστολής αλληλεγγύης είναι το εξής: Παρασκευή 16-5, 11 μ.μ. αναχώρηση από το Μουσείο (Πατησίων). Σάββατο 17/5, 6 π.μ. αναχώρηση από Θεσσαλονίκη (σταθμός ΟΣΕ). 11 π.μ. άφιξη στα Σκόπια. 1 μ.μ. δημόσια συγκέντρωση στο Δημοτικό Πολιτιστικό Κέντρο Σκοπίων. 5 μ.μ. διαδήλωση στο κέντρο των Σκοπίων. 7 μ.μ. συναντήσεις με οργανώσεις, συνδικάτα, έντυπα και διανοούμενους από τη γειτονική χώρα. Κυριακή 18/5, 11 π.μ. αναχώρηση από τα Σκόπια. Κόστος μεταφοράς από την Αθήνα 60 ευρώ, από τη Θεσσαλονίκη 30 ευρώ. Για όσους/όσες το επιθυμούν έχει εξασφαλιστεί δωρεάν διαμονή, καθώς και φτηνά ξενοδοχεία.

Για την οικονομική στήριξη της αποστολής, την Παρασκευή 9 Μαΐου, μετά τις 10 μ.μ. διοργανώνεται πάρτι στο Στέκι Μεταναστών, Τσαμαδού 13Α Εξάρχεια. Θα προηγηθεί ενημέρωση για το πολιτικό περιεχόμενο και τα οργανωτικά ζητήματα της αποστολής. Προσοχή, χρειάζεται νέο διαβατήριο, το οποίο εκδίδεται σε 3 ημέρες.

Επικοινωνία:

diktio@diktio. org

Τηλ. 210-3813928 (4-8 μ.μ.), 6944-594.869, 6973-035.796.

Αθήνα 8-5-08 Αντιεθνικιστική Αντιμιλιταριστική Πρωτοβουλία

Σας επισυνάπτουμε την κοινή δήλωση των οργανώσεων από τις δύο χώρες

ΒΕΤΟ ΣΤΟΝ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ ΕΜΠΑΡΓΚΟ ΣΤΟ ΜΙΛΙΤΑΡΙΣΜΟ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΝΑΤΟ

Κοινή Δήλωση – Κοινή Εκδήλωση στα Σκόπια 17-5-08

Ειρηνιστές και ειρηνίστριες, αντιμιλιταριστές και αντιμιλιταρίστριες από την Ελλάδα και τη Δημοκρατία της Μακεδονίας, θα πραγματοποιήσουμε δημόσια εκδήλωση στα Σκόπια στις 17 Μαΐου. Και οι δύο πλευρές θέλουμε να προωθήσουμε μια διαφορετική εικόνα απ’ αυτήν που παρουσιάστηκε στην πρόσφατη πολιτική σύγκρουση μεταξύ της Ελλάδας και της Δημοκρατίας της Μακεδονίας. Σκοπός αυτής της κοινής προσπάθειάς μας είναι η δημόσια έκφραση όσων επιθυμούν συνεργασία, ανεκτικότητα και κατανόηση μεταξύ των δύο λαών. Επιπλέον, η εκδήλωση θα διατρανώσει την αντίθεσή της στην πρόσφατη αύξηση του μιλιταρισμού και εθνικισμού στην Ελλάδα και τη Δημοκρατία της Μακεδονίας και θα θέσει στο επίκεντρο τη δέσμευσή της υπέρ της κοινωνικής δικαιοσύνης.

Ως ακτιβιστές και ακτιβίστριες της ειρήνης από τις δύο αυτές χώρες, θέλουμε να υψώσουμε τη φωνή μας σε μια κοινή προσπάθεια να αντιπαρατεθούμε στην εικόνα που παρουσιάζουν οι πολιτικοί και τα μίντια των χωρών μας, μια εικόνα άδικης σύγκρουσης εξουσιών που επικεντρώνεται κυρίως στη σημασία του μιλιταρισμού με αναπόφευκτο αποτέλεσμα την αύξηση του εθνικισμού στις δύο χώρες και αύξηση του ανταγωνισμού μεταξύ των δύο γειτόνων. Σε αντίθεση προς μια σχέση βασισμένη στη βία μεταξύ των χωρών μας, εμείς προβάλλουμε ως εναλλακτική λύση την ειρηνική συνεργασία που βασίζεται στην αλληλεγγύη και την ανεκτικότητα. Το κοινό έδαφος που έχουμε διαμορφώσει βασίζεται στις ακόλουθες κοινές μας απόψεις:

• Δηλώνουμε την αντίθεσή μας σε οποιαδήποτε στρατιωτική συνεργασία, περιλαμβανομένης αυτής στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, και επιδιώκουμε μη-βίαιες εναλλακτικές λύσεις για την οικοδόμηση της παγκόσμιας ειρήνης.

• Πιστεύουμε στην αυτοδιάθεση όλων των λαών. Επιπλέον, προωθούμε τις ειρηνικές σχέσεις μεταξύ Ελλάδας και Δημοκρατίας της Μακεδονίας, βασισμένες στην αλληλεγγύη και τη φιλία των λαών.

• Απαιτούμε την αναγνώριση των εθνικών δικαιωμάτων της πλειοψηφίας και μειοψηφιών στη Δημοκρατία της Μακεδονίας, είτε αυτοί ονομάζονται Μακεδόνες, Αλβανοί, Τούρκοι, Ρομά, Σέρβοι, Βλάχοι ή Βόσνιοι, καθώς και την αναγνώριση των δικαιωμάτων των μειονοτήτων στην Ελλάδα.

• Απαιτούμε την αναγνώριση και την προστασία των γλωσσών των δύο χωρών, των επίσημων και των μειονοτικών, με βάση την πεποίθηση ότι κάθε γλώσσα είναι φορέας πολιτιστικής κληρονομιάς και σπουδαιότητας, γι’ αυτό και πρέπει να προστατεύεται.

• Επιμένουμε στην ελευθερία μετακίνησης των ανθρώπων, που αφορά τόσο το άνοιγμα των συνόρων μεταξύ των δύο χωρών, όσο και την ελευθερία επιστροφής των πολιτικών προσφύγων στην Ελλάδα που προς το παρόν ζουν στη Δημοκρατία της Μακεδονίας ή αλλού, ώστε να μπορούν να γυρίσουν στη χώρα απ’ όπου κατάγονται.

• Επιπλέον, πιστεύουμε ότι έχει μεγάλη σημασία οι λαοί της Ελλάδας και της Δημοκρατίας της Μακεδονίας να συνεργαστούν σε κοινή προσπάθεια για τη δημιουργία βιώσιμης και διαρκούς ειρήνης. Στόχος μας είναι να αναπτύξουμε πρωτοβουλίες στο πλαίσιο των ενδιαφερόντων των κοινωνιών μας, που θα επικεντρώνονται στη συνεργασία με βάση τη μη-βία.

Από την Ελλάδα:

ΑΝΤΙΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΗ ΑΝΤΙΜΙΛΙΤΑΡΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ

Στην πρωτοβουλία συμμετέχουν και τη στηρίζουν:

• Σύνδεσμος Αντιρρησιών Συνείδησης

• Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα

• Πρώην μέλη της Αντιπολεμικής Αντιεθνικιστικής Συσπείρωσης

• Νεολαία Συνασπισμού

• ΟΚΔΕ (Σπάρτακος)

• Πολιτική Οργάνωση Κόκκινο

• Αυτονομία ή Βαρβαρότητα

• Ελευθεριακή Παρέμβαση Φιλοσοφικής

• Ανένταχτοι/τες πολίτες εναντίον του εθνικισμού

Από τη Δημοκρατία της Μακεδονίας:

• Peace Action

• “We don’t drink οil” Initiative for the withdrawal of Macedonian troops from Iraq

Η φαντασία στην εξουσία

Με αφορμή τη συμπλήρωση σαράντα χρόνων από τα γεγονότα του Μάη του '68 συνδιοργανώνουμε, μαζί με τον Όμιλο Φίλων Κ. Καστοριάδη, σχετική ανοιχτή συζήτηση με θέμα "Ο Μάης του '68 και το πρόταγμα της αυτονομίας". Η συζήτηση θ' ανοίξει με δύο δεκαπεντάλεπτες εισαγωγικές εισηγήσεις.

Παρασκευή, 16 Μαΐου, 19:00, στη Στοά του Βιβλίου.

Μια μικρή ανταπόκριση απ' την εκδήλωση:

Την Παρασκευή που μας πέρασε, 16 Μαΐου, διοργανώσαμε, μαζί με τον Όμιλο Φίλων Κ. Καστοριάδη, την ανοιχτή εκδήλωση για το Μάη του 68 που είχαμε προγραμματίσει. Στην εκδήλωση παρέστησαν γύρω στα 150 με 170 άτομα. Ξεκινήσαμε με δύο εισηγήσεις των 15-20 λεπτών: μία περισσότερο ιστορικού περιεχομένου, από τον Κ. Σπαντιδάκη του Ομίλου, και μία περισσότερο πολιτική και κοινωνιολογική, απ’ τον Θ. Πολλάτο εκ μέρους ημών. Στη συνέχεια ακολούθησε συζήτηση με τη συμμετοχή του κοινού για περίπου μιάμιση ώρα.

Αν εξαιρέσουμε τις αρχικές, εισαγωγικές, τοποθετήσεις απ’ το πάνελ, το λόγο πήραν, κατά τη διάρκεια της συζήτησης γύρω στα 15 άτομα, σε αρκετές περιπτώσεις για δύο φορές. Δεδομένης και της ανάλυσης των γεγονότων που υποστηρίξαμε κι εμείς, μέσα απ’ την εισήγηση του Θ. Π.[1], τέθηκαν διάφορα ζητήματα, παρ’ όλο που τις περισσότερες φορές δεν εξετάστηκαν περαιτέρω: ο καθορισμός των «αντικειμενικών συνθηκών» μέσα απ’ τις οποίες ξέσπασε ο Μάης και, πιο συγκεκριμένα, αν αυτές είχαν να κάνουν με κάποια υποτιθέμενη οικονομική εξαθλίωση, άνοδο της ανεργίας, «κρίση υπερπαραγωγής» κ.λπ. ή αν, αντίθετα, η κρίση του καπιταλισμού ήταν κρίση του νοήματος και των σημασιών της κοινωνίας· αν ο Μάης υπήρξε απλώς ένα σπασμωδικό ξέσπασμα ή, στην καλύτερη περίπτωση, μια πρόσκαιρη εξέγερση ή, αντίθετα, αν υπήρξε μια πραγματική επανάσταση που εκφράστηκε κυρίως μέσα απ’ τη δημιουργία νέων σημασιών και μορφών κοινωνικής ζωής· το ζήτημα της εξουσίας και η αλλαγή στο επίπεδο της κουλτούρας και της καθημερινής ζωής· ο ρόλος του Ντε Γκολ κι ο τρόπος με τον οποίο αντιμετώπισε την κοινωνική κρίση της εποχής· η συμβολή του Μάη στη φιλελευθεροποίηση του πανεπιστημίου και η σημασία του για τη διαμόρφωση της σκέψης συγγραφέων, όπως π.χ. ο Φουκό, οι οποίοι, ενώ πριν απ’ τα γεγονότα μιλούσαν για το «θάνατο του ανθρώπου» κι άλλα διάφορα, μετά τα γεγονότα θεωρήθηκαν ως ιδεολογικοί εκφραστές τους· η σχέση του Μάη με τη βελτίωση της θέσης των γυναικών και άλλα διάφορα.

[1] Τις κεντρικές ιδέες της οποίας μπορεί να βρει κανείς τόσο στην προκήρυξη για το Μάη, όσο και στα σχετικά μας κείμενα στο 2ο τεύχος του Μάγματος : Σ. Τάκος, «Η κληρονομιά του Μάη του ‘68» και Ν. Μάλλιαρης, «Ο Μάης του ’68 κι η σημασία του για μας σήμερα».