[Σχετικά συντομευμένη του μορφή τοιχοκολλήθηκε σαν αφίσα]Β.Ι.Λένιν
Με αφορμή το αποκαλούμενο «αντικομμουνιστικό» μνημόνιο:
Ο κόκκινος ολοκληρωτισμός που γνώρισαν εκατομμύρια άνθρωποι στον πλανήτη (και εξακολουθούν να υφίστανται βλ. Κίνα, Κούβα, Β. Κορέα) αποτελεί μια τερατώδη περίοδο μαζικών εγκλημάτων και τρομοκρατίας στην ιστορία της ανθρωπότητας («λιμοί», γενοκτονίες, εκτοπίσεις, στρατιωτικές εισβολές, στρατόπεδα συγκέντρωσης, εκκαθαρίσεις πολιτικών αντιπάλων –αναρχικών, τροτσκιστών, σοσιαλδημοκρατών, φιλελεύθερων κ.α.- και ενδοκομματικών διαφωνούντων): Ε.Σ.Σ.Δ. 20.000.000 νεκροί, Κίνα 65.000.000 νεκροί, Βιετνάμ 1.000.000 νεκροί, Β. Κορέα 2.000.000 νεκροί, Καμπότζη 2.000.000 νεκροί, Αν. Ευρώπη 1.000.000 νεκροί, Λατ. Αμερική 150.000 νεκροί, Αφρική 1.700.000 νεκροί, Αφγανιστάν 1.500.000 νεκροί, διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα και Κομμουνιστικά Κόμματα που δεν κατείχαν την εξουσία περί τα 10.000.000 νεκροί.
Τα ολοκληρωτικά καθεστώτα που εγκαθιδρύονται από το πραξικόπημα του Μπολσεβικικού Κόμματος του Λένιν και του Τρότσκι τον Οκτώβρη του 1917 βρίσκουν έρεισμα σε κάποια ολοκληρωτικά σπέρματα (δικτατορία του προλεταριάτου, οντολογία των τάξεων, ιστορικός ντετερμινισμός) και ολιγαρχικά στοιχεία (εγκαθίδρυση της ορθοδοξίας των «ειδικών», επαναστατική πρωτοπορία, ιστορικός μεσσιανισμός) της φιλοσοφίας του Μαρξ. Τα στοιχεία αυτά έιχαν διαφανεί ήδη από την τακτική του Μαρξ και του Ένγκελς στην Α’ Διεθνή (προσπάθεια επιβολής ορθοδοξίας και αποκλεισμού των διαφωνούντων –μπακουνικών, προυντονικών κ.α.).
Βασικό χαρακτηριστικό των ολοκληρωτικών καθεστώτων είναι η βάρβαρη καταπάτηση των στοιχειωδέστερων ανθρωπίνων και ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών: ελευθερία της σωματικής αυτοδιάθεσης (habeas corpus), του συνέρχεσθαι, δικαίωμα στο συνδικαλισμό και στην απεργία και το βασικότερο όλων, ελευθερία της σκέψης και του λόγου. Ως ομάδα δημοκρατική, θεωρούμε τα παραπάνω δικαιώματα απολύτως απαραβίαστα και απαραίτητες συνθήκες για την πολιτική και την ελευθερία. Για το λόγο αυτό είμαστε ταυτόχρονα πολέμιοι τόσο των ολοκληρωτικών καθεστώτων (θεοκρατικών, κομμουνιστικών, ναζιστικών) όσο και κάθε προσπάθειας περιορισμού της ελευθερίας του λόγου, στο όνομα δήθεν της καταδίκης του ολοκληρωτισμού (αναφερόμαστε στις διαδόσεις περί απαγόρευσης των κομμουνιστικών ιδεών και κομμάτων).
Το Κ.Κ.Ε. δεν αποτελεί εξαίρεση ως προς τα παραπάνω· αντιθέτως είναι από τα πιο σκληρά και αμετανόητα ολοκληρωτικά κομμουνιστικά κόμματα παγκοσμίως καθώς όχι μόνο δεν έχει αποκηρύξει τα εγκλήματα αλλά φαίνεται και να τα δικαιώνει, ως «απαραίτητα». Αυτό φαίνεται άλλωστε και από το ότι ιστορικά το Κ.Κ.Ε. δεν έπαψε ποτέ να υποστηρίζει τις πρακτικές του σοβιετικού και κουβανέζικου κ.α. καθεστώτος και μάλιστα τις υιοθέτησε εμπράκτως. Η περίοδος 1940-49 είναι η αποκορύφωση της αιματοβαμμένης ιστορίας του: η Ο.Π.Λ.Α., επίσημος κατασταλτικός και δολοφονικός μηχανισμός του Κ.Κ.Ε., συστάθηκε για την εκκαθάριση-εξόντωση των εσωκομματικών και λοιπών αριστερών διαφωνούντων (τροτσικιστών, αρχειομαρξιστών, αναρχικών, ρεφορμιστών). «Είναι αφάνταστη η λύσσα με την οποία κυνήγησαν οι σταλινικοί τους διεθνιστές [...] Ξεπέρασαν ό,τι από προηγούμενα γνωρίζουμε σε αγριότητα, κτηνωδία και σαδισμό, ξεπέρασαν και τα πιο βρώμικα πογκρόμ εναντίον των Εβραίων και τις μαζικές σφαγές των μαύρων από την Κουκ Κλουξ Κλαν. Αγωνιστές γνωστούς, αφοσιωμένους με όλη τους την ψυχή στο απελευθερωτικό κίνημα των εργαζομένων, δοκιμασμένων από χρόνια φυλακή, εξορία και βασανιστήρια, τους έσφαζαν, τους έκοβαν το λαιμό ή τους κάναν λιώμα το κεφάλι με ρόπαλα [...] Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι φονιάδες ήξεραν ποιους σκότωναν. Ήξεραν ότι σκότωναν επαναστάτες και γιατί ήταν επαναστάτες τους σκότωναν» (Α.Στίνας, ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΟΠΛΑ, εκδ. Διεθνής Βιβλιοθήκη, σσ. 85-87).
Από την άλλη πλευρά, είναι αστείο η Ε.Ε. να κόπτεται σήμερα για τα ανθρώπινα και ατομικά δικαιώματα, τη στιγμή που τα καταπατά ή συγκαλύπτει την καταπάτησή τους καθημερινά η ίδια τόσο στο εσωτερικό της -μέσω της παραβίασης της ιδιωτικότητας (παρακολουθήσεις τηλεφώνων, διώξεις Πακιστανών κ.α.), των βασανιστηρίων κρατουμένων κ.λ.π., όσο και στο εξωτερικό –μέσω της ενεργού συμμετοχής στους πολέμους και στις θηριωδίες στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, στη Γιουγκοσλαβία κ.α. Παρ’όλα αυτά, στο εσωτερικό της Ε.Ε. τουλάχιστον, η ελευθερία της έκφρασης και της σκέψης είναι σεβαστές σε μεγάλο βαθμό (παρά τις πρόσφατες αξιώσεις του χριστιανικού και ισλαμιστικού φονταμενταλισμού και των υποστηρικτών τους), εν αντιθέσει με ό,τι συμβαίνει στα ολοκληρωτικά καθεστώτα.
«ΟΛΟΙ ΟΙ ΔΗΜΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΦΑΡΑ» Albert Camus
No comments:
Post a Comment