[Δημοσιεύθηκε στην Ελευθεροτυπία στις 28/05/05]Αφορμή για την παρέμβασή μας αυτή στάθηκε το κείμενο του Θ. Τσιριγώτη -εκπροσώπου του Μ-Λ ΚΚΕ- με τίτλο «60 χρόνια από τη μεγάλη νίκη» (Ελευθεροτυπία 16/5/2005), στο οποίο ο συντάκτης, μεταξύ άλλων, καταγγέλλει ως «προκλητικά» και κατευθυνόμενα από έναν «ολόκληρο τρομακτικό σε δύναμη μηχανισμό» με τα «ιστορικά παπαγαλάκια του» και ως προιόντα «ανοιχτού και χυδαίου αντικομμουνισμού», όχι μόνο τα ψηφίσματα του Ευρωκοινοβουλίου τα οποία ζητούν την εξίσωση του Στάλιν με τον Χίτλερ, ως «δικτάτορες ενωμένους ενάντια στις δημοκρατικές προσδοκίες των λαών της Ευρώπης», αλλά και την προτροπή της Ευρωπαικής Ένωσης προς την Ρωσία για την απότιση φόρου τιμής στα θύματα όχι μονό του ναζισμού, αλλά και του μπολσεβικισμού. Ο συντάκτης του κειμένου αυτού, εξαίροντας την νίκη των σοβιετικών επί του Χίτλερ στον Β’ Π.Π. –αποσιωπώντας φυσικά το γεγονός της σύναψης συμμαχίας μεταξύ Στάλιν και Χίτλερ τον Αύγουστο του 1939, όπως επίσης και την στάση της τότε σταλινικής αριστεράς, η οποία, μην ξέροντας τί να πει, ανακάλυπτε «σοσιαλιστικά στοιχεία στο ναζισμό που τώρα με τη συμμαχία του με την ΕΣΣΔ και τη φιλική επαφή του με τους ρώσους, αυτά θα συνειδητοποιούνταν και θα αναπτύσσονταν» (Α. Στίνας, Αναμνήσεις- 60 χρόνια κάτω από τη σημαία της σοσιαλιστικής επανάστασης, σελ. 246) - προσπαθεί ολοφάνερα να αθωώσει τον κομμουνιστικό ολοκληρωτισμό από όλα τα φρικιαστικά εγκλήματα της αιματοβαμμένης ιστορίας του. Τα οποία εγκλήματα βέβαια δεν περιορίζονται μόνο στα εκατομμύρια των ανθρώπων που θανατώθηκαν παγκοσμίως, από όλα τα κομμουνιστικά καθεστώτα –από τη Ρωσία και την Κίνα ως την Καμπότζη και την Κούβα- από την εποχή του Λένιν και του Τρότσκι μέχρι τις μέρες μας (βλ. τον «κομμαντάτε» δικτάτορα Κάστρο), αλλά επεκτείνωνται και στην καταστροφή ενός μεγάλου μέρους της ανθρώπινης πολιτισμικής δημιουργίας. Και σαν να μην έφταναν αυτά, στα πλάισια της παραπάνω του προσπάθειας, φανερά υπονοείται πως όποιος καταγγέλει τα εγκλήματα του κομμουνισμού είναι κατευθυνόμενος από τις σκοτεινές δυνάμεις του καπιταλισμού και των Αμερικανών, λέγοντας με φανερή ειρωνία πως ο όρος ολοκληρωτικά καθεστώτα είναι «προσφιλής στην αστική και αντικομμουνιστική πολιτική»: όποιος δηλαδή δεν είναι με τον Στάλιν και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης είναι με τον καπιταλισμό, τους «αστούς» και τους «Αμερικάνους»: άνθρωποι δηλαδή όπως η Χάννα Άρεντ, ο Όργουελ, ο Σολζενίτσιν, ο Κώστας Παπαιωάννου, αλλά και ο Στίνας και ο Καστοριάδης πληρώνονταν από την CIA και τον Κίσινγκερ για να λένε αυτά που έλεγαν...
Αυτός ο ιδεολογικός εκβιασμός όμως, αν και αποτελεί συνήθη λενινιστική πρακτική, στην ελληνική περίπτωση φτάνει στα άκρα: οποιαδήποτε εκδήλωση δεν τυγχάνει της έγκρισης των οπαδών του κομμουνιστικού ολοκληρωτισμού «απαγορεύεται» με συνοπτικές διαδικασίες και διαλύεται δια της βίας. Πιο πρόσφατο παράδειγμα αυτής της τακτικής αποτελεί η εισβολή ομάδας μελών του ΚΚΕ με επικεφαλής τον βουλευτή Τ.Τσιόγκα σε εκδήλωση στη Λάρισα με θέμα τον αντιαμερικανισμό. Το συμβάν αυτό έρχεται να προστεθεί στη μακρά αντιδημοκρατική παράδοση της οποίας γνωστότερο παράδειγμα αποτελεί η εισβολή και διάλυση της παρουσίασης του βιβλίου Η Μαύρη Βίβλος του Κομμουνισμού πριν λίγα χρόνια στη Θεσ/κη. Είναι καιρός όμως να τελειώνουμε με το δογματισμό, ούτως ώστε να ανοίξει επιτέλους ένα πεδίο διαλόγου, που είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της πολιτικής, μακρυά τόσο από τις κομμουνιστικές δικτατορίες, όσο και από τις ανακηρυγμένες σε «δημοκρατίες» φιλελεύθερες ολιγαρχίες -οι οποίες ωστόσο επιτρέπουν την ελευθερία του λόγου εν αντιθέσει με τα κομμουνιστικά καθεστώτα...
No comments:
Post a Comment