Τα γεγονότα της εξέγερσης του Δεκεμβρίου αλλά και ο διεξαγόμενος, αυτές τις μέρες, πόλεμος του Ισραήλ στη Γάζα (για τον οποίο θα τοποθετηθούμε εκτενώς με την πρώτη ευκαιρία) άφησαν σε δεύτερη μοίρα, από την άποψη της δημοσιότητας, τρία άλλα, πολύ σημαντικά, συμβάντα: τους δύο θανάτους μεταναστών στην Πέτρου Ράλλη (όπου συνωστίζονται καθημερινά για να πάρουν την πολυπόθητη πράσινη κάρτα -ο ένας τον Οκτώβριο, μετά από καταδίωξή του από τους αστυνομικούς κι ο άλλος πριν από λίγες μέρες, στο ίδιο σχεδόν σημείο, υπό περίεργες συνθήκες) και την επίθεση με οξύ, από δύο άντρες, ενάντια στη μετανάστρια από τη Βουλγαρία Κωνσταντίνα Κούνεβα. Η Κωνσταντίνα Κούνεβα είναι μαχητική συνδικαλίστρια στα σωματεία καθαριότητας. Είναι προφανές ότι η εναντίον της επίθεση είναι συνέπεια της συνδικαλιστικής της δράσης, η οποία έχει προφανώς ενοχλήσει ορισμένους. Αυτή τη στιγμή η Κωνσταντίνα βρίσκεται στο νοσοκομείο και μολονότι οι γιατροί λένε ότι διέφυγε τον κίνδυνο, έχει χάσει το ένα της μάτι. Στη συγκεκριμένη περίπτωση η έννοια της "εργοδοτικής τρομοκρατίας" παύει να είναι απλώς σχήμα λόγου...
Το γεγονός ότι αμφότερα τα περιστατικά πέρασαν, λίγο πολύ, "στο ντούκου", δεν είναι απλώς αποτέλεσμα του υποσκελισμού τους από την εξέγερση του Δεκεμβρίου κι από τη νέα έξαρση βίας στην Παλαιστίνη, εξελίξεις οι οποίες θεωρούνται πιο σημαντικές και ευρύτερου ενδιαφέροντος. Ο υποσκελισμός τους οφείλεται κατά μέγα μέρος στο γεγονός ότι τα θύματα ήταν μετανάστες κι όχι Έλληνες. Μπορεί σε καμία από τις τρεις περιπτώσεις να μην είχαμε εν ψυχρώ δολοφονία απ' την αστυνομία (αν και στο πρώτο περιστατικό της Πέτρου Ράλλη μπορούμε άνετα να μιλήσουμε για έμμεση δολοφονία), όπως στην περίπτωση του Αλέξη Γρηγορόπουλου, ωστόσο είναι χρήσιμο να παρατηρήσουμε τη διαφορά της στάσης της ελληνικής κοινωνίας. Όπως έλεγαν ορισμένοι από τους μετανάστες που συμμετείχαν στα γεγονότα του Δεκεμβρίου, "τώρα που σκοτώθηκε ένας δικός σας, μπορείτε να καταλάβετε τι αντιμετωπίζουμε εμείς καθημερινά". Ακόμα όμως και στην περίπτωση της Κωνσταντίνας, όπου δεν υπήρξε θάνατος, είναι ενδιαφέρον να αναλογιστούμε τι θα γινόταν, αν δεχόταν επίθεση -τέτοιου είδους μάλιστα!- ένας Έλληνας -και άντρας!- μεγαλοσυνδικαλιστής. Ας θυμηθούμε την επίθεση ενάντια στον πρώην πρόεδρο της ΓΣΕΕ, Χ. Πολυζωγόπουλο. Προφανώς οι μετανάστες είναι τα κατακάθια της ελληνικής κοινωνίας, για τους οποίους ισχύει ένας διαφορετικός ηθικός κώδικας. Η ελληνική κοινή γνώμη μπορεί να αγανακτεί -δικαίως και σωστά- με τη σφαγή των Παλαιστινίων αμάχων στη Γάζα, όμως δε φαίνεται να την ενδιαφέρει ιδιαίτερα αυτό που υφίστανται καθημερινά οι μετανάστες στη χώρα της φιλοξενίας και της "έξω καρδιάς".
Υπάρχει λογαριασμός οικονομικής υποστήριξης της Κωνσταντίνας: Τράπεζα Πειραιώς, 5012 019 021 277. Σημειωτέον ότι η Κωνσταντίνα είναι μητέρα ενός μικρού παιδιού και φανταζόμαστε πόσο δύσκολη θα είναι η ζωή και των δυο τους από δω και πέρα.
No comments:
Post a Comment