Οι φετινοί Ολυμπιακοί Αγώνες έχουν ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό, λαμβάνουν χώρα στην Κίνα, στη «Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας» για να είμαστε πιο ακριβείς. Δυστυχώς, η πλήρης ονομασία το μόνο που μπορεί να προκαλέσει είναι ένα πικρόχολο γέλιο. Άλλωστε η εκπόρνευση λέξεων όπως «λαϊκή» και «δημοκρατία» γίνεται κατά κόρον στους καιρούς που ζούμε και, αλίμονο, όχι μόνο από ολοκληρωτικά καθεστώτα όπως αυτό της Κίνας. Για να επιστρέψουμε, το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό είναι ότι η Κίνα κατέχει πολλά ρεκόρ σε διάφορους τομείς κυρίως εκτός του αθλητισμού. Ρεκόρ σε καταπατήσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, σε δημόσιες εκτελέσεις, σε καταδίκες στην θανατική ποινή, εν ολίγοις το κινεζικό κράτος αποτελεί μια από τις πιο βάρβαρες κατασταλτικές μηχανές που έχει γνωρίσει ποτέ η ανθρωπότητα. Αναρίθμητα παραδείγματα αποδεικνύουν ότι η ελευθερία της έκφρασης είναι κάτι άγνωστο για το κινέζικο καθεστώς. Η απαγόρευση και η λογοκρισία του διαδικτύου ή η απαγόρευση εισόδου ξένων δημοσιογράφων στη χώρα είναι μόνο ενδεικτικά της κατάστασης. Η γελοιότητα και ο πρωτόγονος συντηρητισμός του καθεστώτος συμπληρώνεται με την απαγόρευση του συνδικαλισμού και φυσικά την άρνηση του δικαιώματος της απεργίας. Δικαιώματα κατακτημένα εδώ και πολλά χρόνια στη Δύση είναι απλά ανύπαρκτα για τους γραφειοκράτες του κομμουνιστικού κόμματος. Συνοπτικά έχουμε να κάνουμε με ένα μιλιταριστικό, αποκτηνωμένο και αποκτηνωτικό, ολοκληρωτικό καθεστώς. Αυτό βέβαια δεν εμπόδισε την ΔΟΕ και τους αυτοονομαζόμενους «αθάνατους» να της αναθέσουν την Ολυμπιάδα.
Η Κίνα ως ανερχόμενη υπερδύναμη που στηρίζεται στους ταχύτατους ρυθμούς ανάπτυξης και σε ένα παγκόσμιο δίκτυο διακίνησης των εμπορικών προϊόντων που παράγει, καθώς και όντας η μέχρι πρότινος κατεξοχήν χώρα μετεγκατάστασης των εργοστασίων των δυτικών επιχειρήσεων, επιλέχθηκε για να πραγματοποιήσει τη φετινή Ολυμπιάδα, κάτι που θα ισχυροποιούσε περαιτέρω τη θέση της στην παγκόσμια οικονομία και θα της έδινε τη δυνατότητα να κάμψει τις όποιες αντιδράσεις υπήρξαν και υπάρχουν για τη βιαιότητα του καθεστώτος. Φυσικά τα λεγόμενα οικονομικά θαύματα δεν πραγματώνονται χωρίς να συνθλίβουν από την καθημερινή κόλαση της δουλείας εκατομμύρια εργάτες/εργαζόμενοι οι οποίοι αποτελούν πρώτης τάξης απλήρωτο και συνεχώς εκβιαζόμενο εργατικό δυναμικό. Χωρίς αυτή τη «λεπτομέρεια» η Κίνα δεν θα μπορούσε ποτέ να πετύχει τέτοια άλματα όσον αφορά την ανάπτυξη και φυσικά την καταστροφή του περιβάλλοντος. Θα έπρεπε να ήταν αυτονόητο για όλους, ύστερα από τη δυσχερή περιβαλλοντικά θέση που έχουμε περιέλθει, ότι η ανάπτυξη και η οικολογική καταστροφή είναι έννοιες αλληλένδετες. Η Κίνα συμβάλλει όσο καμία άλλη χώρα στην καταστροφή του πλανήτη μιας και είναι η πρώτη - και με διαφορά από τις δεύτερες ΗΠΑ- σε εκπομπές καυσαερίων χώρα. Η μετατροπή μεγάλων περιοχών σε ατελείωτα εργοτάξια και η ανέγερση αμέτρητων εργοστασίων προκαλούν ανεπανόρθωτη οικολογική καταστροφή που όπως φαίνεται δεν έχει κανένα περιορισμό. Αν αναλογιστεί κανείς ότι η ζήτηση πετρελαίου από την Κίνα έχει υπερδιπλασιαστεί τα τελευταία χρόνια και αυξάνεται σταθερά μπορεί να συμπεράνει ότι αυτή η εκτός ελέγχου ανάπτυξη δεν πρόκειται να σταματήσει, τουλάχιστον στο άμεσο μέλλον.
Επίσης, το κινεζικό καθεστώς, όπως και τα υπόλοιπα κομμουνιστικά καθεστώτα του παρελθόντος, έχει καταφέρει να παράγει τεράστιες οικονομικές ανισότητες αλλά και ένα χάσμα μεταξύ των αξιωματούχων του καθεστώτος –της άρχουσας τάξης- και της εξαθλιωμένης μάζας του κινεζικού λαού που δεν έχει προηγούμενο. Μαζί με αυτά έχουν αποσαθρωθεί σχεδόν ολοκληρωτικά όλες οι αξίες της συλλογικής ζωής που χαρακτήριζαν τις παραδοσιακές κοινωνίες με την επικράτηση ενός πρωτοφανούς αμοραλισμού και κυνισμού, κατευθείαν υιοθετημένου από τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί και λειτουργούσε πάντα το γραφειοκρατικό σύστημα και διά του οποίου τα μέλη του ανεβαίνουν στην ιεραρχία. Όλα αυτά μαζί με μια δόση εθνικισμού και αποβλάκωσης εξηγούν το πρόσφατο θέαμα της επίθεσης και των προπηλακισμών κινέζων «πολιτών» κατά δυτικών ακτιβιστών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην πλατεία Τιενανμέν, καθώς και το θέαμα των κινέζων εθελοντών που ασχολούνται αποκλειστικά με τη συλλογή αυτογράφων από γνωστούς και άγνωστους αθλητές. Η αποβλακωτική δύναμη του καθεστώτος είναι ανάλογη με τη δύναμη του δυτικού καπιταλισμού, αφού χρησιμοποιεί τα ίδια θεαματικά μέσα. Γι’ αυτό όσοι πιστεύουν ότι η ανάπτυξη του καπιταλισμού στην Κίνα θα φέρει και την ανάπτυξη των ανθρωπιστικών αξιών, είναι γελασμένοι –αν δεν είναι απλά απατεώνες.
Φυσικά όλα αυτά δεν τα λέμε για να υποστηρίξουμε το ολυμπιακό ιδεώδες, το πνεύμα των αγώνων και άλλες τέτοιες κενές νοήματος αηδίες. Θα ήμασταν υποκριτές αν ισχυριζόμασταν ότι οι ολυμπιακοί αγώνες αντιπροσωπεύουν την ευγενή άμιλλα κ.λπ. Οι ιδέες του ολυμπισμού έχουν πεθάνει από την αρχαιότητα και τα όποια υπολείμματα είχαν απομείνει συνετρίβησαν κατά τις λαμπαδηδρομίες του χιτλερικού καθεστώτος και στη συνέχεια από την ολοκληρωτική εμπορευματοποίηση του γεγονότος που έχει εξελιχθεί σε ένα πανηγύρι υποκρισίας. Φυσικά, οι ευθύνες των δυτικών κυβερνήσεων καθώς και της δυτικής κοινωνίας στο σύνολό της είναι τεράστιες. Αποτελεί μεγάλη χυδαιότητα το γεγονός ότι παρέχουν νομιμοποίηση και στήριξη σε ένα ολοκληρωτικό καθεστώς που δεν σέβεται πάνω από όλα την ανθρώπινη ζωή. Καθάρματα και υποκριτές τύπου Ζακ Ρόγκ, Μίνωα Κυριακού, Λάμπη Νικολάου και Κοκού αποπνέουν μια βρώμα που δύσκολα συναντάμε. Η γιορτή άρχισε, μετρήστε τους νεκρούς.
ΚΑΤΩ Ο ΚΙΝΕΖΙΚΟΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟΣ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟΣ
ΖΑΚ ΡΟΓΚ ΓΟΥΡΟΥΝΙ ΔΟΛΟΦΟΝΕ
